“เธอ...มีอะไรที่ไม่ได้บอกฉันหรือเปล่า"
“คะ?” ลูกหว้าชะงักมองหน้าคนที่คว้าแขนตัวเองไว้สีหน้างุนงง
“มีอะไรที่…ไม่ได้บอกฉันไหม” อีริคยังคงถามเสียงนิ่ง ซึ่งคนตัวเล็กที่ไม่รู้อะไรก็มองตาแป๋วไม่รู้ความหมาย กระทั่ง
“เรื่องที่เธอเข้าโรงพยาบาล” ทันทีที่คุณชายหน้าหล่อพูดจบ ลูกหว้าก็นึกกระจ่างได้ทันทีว่าอีกคนได้รู้เรื่องนั้นแล้ว
“พี่วิคเตอร์บอกเหรอคะ” ลูกหว้าถาม
“ทำไมต้องเป็นมัน ทำไมไม่บอกฉัน” ร่างสูงมองหน้าถามอย่างนึกไม่ชอบใจปนมีความน้อยใจอยู่หน่อย ๆ คนตัวเล็กที่ได้ยินจึงมองหน้าตอบกลับ
“เพราะตอนนั้นหว้านึกได้แค่พี่เขาค่ะ”
“ว่าไงนะ”
“พี่อีริคฟังหว้าอธิบายก่อนนะคะ” เจ้าของใบหน้าเรียวใสบอกกับคนที่อยู่ตรงหน้าโทนเสียงเย็นและใช้เหตุผลในการพูดคุย ร่างสูงที่ได้ยินแบบนั้นก็นิ่งยอมฟังทุกอย่างด้วยความใจเย็นลง
“ที่หว้าบอกว่านึกได้แค่พี่วิคเตอร์ เพราะว่าตอนนั้นไม่มีใครรู้เรื่องพี่อีริคกับหว้าเลย มีเพียง
