วันต่อมา…
@มหาวิทยาลัยควินตัน
“วันนี้มีเรียนบทที่แปดถึงสิบสองใช่ไหม” เสียงใบข้าวพูดขึ้น ทำให้ลูกหว้าที่ได้ยินชะงัก
“หือ? มีถึงบทที่สิบสองเหรอ”
“อืม นี่ไง” ว่าแล้ว ใบข้าวก็จัดการเปิดเอกสารบทเรียนของตัวเองให้เพื่อนดู ลูกหว้าที่เห็นแบบนั้นก็นิ่ง จนเจนิสที่นั่งอยู่ด้านข้างเอ่ยถาม
“ทำไมอะ มีอะไร”
“ทำไมของฉันไม่มี” ลูกหว้าเอ่ยออกมาด้วยโทนเสียงสิ้นหวัง
“ไหน” เจนิสจึงหยิบเอกสารของเพื่อนไปเปิดดู แล้วก็พบว่าของลูกหว้าไม่มีบทสุดท้ายจริง ๆ
“ฉันว่าพี่คนขายคงรีบจนลืม” เจนิสเอ่ย โดยลูกหว้าก็ได้แต่นั่งทำหน้ายู่เล็กน้อยไม่จริงจังกับชีตเอกสารที่ไม่มีบทสุดท้ายอยู่คนเดียว ก่อนจะลุกขึ้น
“ถ้างั้นเดี๋ยวฉันลงไปบอกพี่เขาก่อน ยังไงอาจารย์ก็ยังไม่มา”
“ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม” ใบข้าวรีบเสนอตัวถามเพื่อน
“ไม่เป็นไร ๆ เดี๋ยวฉันรีบไปรีบมา” พูดจบ ลูกหว้าก็ยกยิ้มบอกกับเพื่อนทั้งสองของตัวเองพลางสาวเท้าเดินออกจากห้อ
