‘…ถ้าคิดถึงเมื่อไหร่กลับไปได้ตลอดนะ ที่นั่นยินดีต้อนรับเสมอ พี่จะรอ’
ไบรอันทิ้งทวนคำพูดเอาไว้แค่นั้นก่อนที่เขาจะหายออกไปจากห้อง ลาพวกเฮียๆ ติดตลกเหมือนทุกครั้งแต่มีเพียงใบหน้าของเขาเท่านั้นที่ไม่ได้ยิ้มตาม
สุดท้ายก็เป็นตัวของใบหม่อนที่กระวนกระวายไม่สามารถทนอยู่ในสถานการณ์นี้ได้จนต้องขอตัวกลับก่อน
พวกเฮียๆ ไม่ได้อยากปล่อยให้เธอกลับคนเดียวแต่ก็เป็นตัวเธออีกที่ขอร้องว่าอยากอยู่คนเดียว และสัญญาว่าเธอจะกลับคอนโดของเฮียเลอร์ จะไม่ปล่อยให้ทุกคนต้องเป็นห่วงแน่นอน
เพราะเอาแต่เหม่อ เก็บอะไรหลายๆ อย่างมาคิดจนลืมระวังตัวเอง ลืมระวังว่าก่อนหน้านี้เธอเคยเจอกับสถานการณ์บางอย่างที่มันไม่ปลอดภัยมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เหตุการณ์เดิมมันฉายซ้ำ รถของใครบางคนวิ่งมาจอดเทียบ ทันทีที่ประตูรถถูกเปิดออกตัวเธอถูกกระชากขึ้นไปบนรถทันที
คราวนี้ไม่มีโอกาสได้ร้อง เพราะทันทีที่ตัวถึงรถ รับรู้ได้ว่าถูกผ้าบางอย่างตะปบเข
