“จะไปกินข้าวข้างนอกหรอ พี่ไปด้วยได้ไหม” ไบรอันที่ยืนพิงผนังเอ่ยขึ้นเมื่อร่างบอบบางเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยการสวมเพียงเสื้อยืดแบรนด์นอกสีดำตัวหอมของเฮียเลอร์
วันนี้ก็ยังเป็นเหมือนตอนเช้าที่เธอใส่เสื้อยืดตัวเดียว ให้เป็นทั้งเสื้อและกระโปรงผมยาวสลวยวันนี้ปล่อยลงกลางหลัง แม้เธอจะอยู่ในลุคแบบนี้เธอก็ก็ยังน่ารักอยู่ดี
ใบหม่อนหันกลับสบตากับคนที่บอก รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ในตอนที่เห็นว่าดวงตาคมกริบมองเธอตั้งแต่หัวจดปลายเท้า และแอบเห็นว่าเขาทำหน้าไม่ค่อยโอเคที่เห็นว่าเธอใส่เสื้อของผู้ชายคนอื่น
“คงไปด้วยไม่ได้หรอกค่ะ หม่อนอยากไปกับเฮียเลอร์สองคน”
“แต่พี่ว่ามันคงไม่ดีมั้ง หม่อนกับเฮียเลอร์ไม่ได้เป็นอะไรกัน ไปกันสองคนแบบนั้นอาจจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดก็ได้นะ”
“มันคงไม่มีใครคิดแบบนั้นหรอกมั้งคะ”
“แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าไม่มีใครคิดบางทีมันอาจจะมีคนคิดและคิดเยอะก็ได้”
“แล้วหม่อนจำเป็นต้องแคร์ไหม”
