แกร๊ก~
เสียงปลดล็อคประตูห้องนอนจากคนที่อยู่ทางด้านนอกโดยไม่ขออนุญาตคนอยู่ด้านในก่อนส่งผลให้ใบหน้าจิ้มลิ้มหันไปยังประตูอัตโนมัติ
ไบรอันสบตากับคนที่นั่งอยู่บนเตียงก่อนจะทำตัวหน้าด้านหน้าทนเดินเข้าไปหาเธอ แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเธอไม่ได้อยากคุยกับเขาก็ตาม
“เมื่อวานตัวร้อนวันนี้มีไข้หรือเปล่า”
“…”
“แล้วพวกนั้นทำอะไรรุนแรงไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“หม่อนต้องการความเป็นส่วนตัว”
“เกลียดพี่มากเลยเหรอ”
“ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่ไม่ควรเดินเข้ามาในห้องนี้โดยที่เราต้องอยู่ด้วยกันสองต่อสอง”
“แล้วทำไมพี่จะอยู่ไม่ได้ มากกว่านี้พี่ก็เคยทำมาแล้ว ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรา พี่ไม่เคยลืม” คนฟังหลุดเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะเบือนหน้าหนี
“ไม่เข้าใจพี่เลยจริงๆ ว่าพี่ต้องการอะไรกันแน่”
“พี่บอกแล้วไงว่าพี่ขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกเรื่องเลย”
“พี่พูดคำนี้แล้วและหม่อนก็บอกพี่แล้วว่าพี่ไม่จำเป็นต้องขอโ
