“ปู่ครับให้ผมไปพบเค้าที่เรือนจำนะ” หมอเขื่อนกำลังอ้อนวอนคนเป็นปู่เพื่อขอไปพบใครบางคนที่ถูกกักขังอิสรภาพนานกว่า 10 ปีซึ่งใกล้จะพ้นโทษอีกไม่กี่เดือนนี้
“หมอเขื่อนยังไม่ยอมปล่อยวางอีกรึไง??” เสียงตวาดของหมอชราที่ใบหน้าบึ้งตึงยกแก้วชาขึ้นมาดื่ม
“ไม่ปู่ไม่ยอมรับความจริงต่างหากว่าเรื่องของพ่อกับแม่มันไม่ใช่แค่อุบัติเหตุ….ปู่จะปกป้องคนผิดไปถึงไหน???” หมอเขื่อนลุกขึ้นยืนหยัดตัวเต็มความสูงแล้วเดินออกจากห้องประธานอย่างหัวเสีย ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปู่กับหลานทะเลาะกัน คนเป็นปู่เขาก็ไม่อยากรื้อฟื้นความเจ็บปวดอันเลวร้ายขึ้นมาอีก
ก่อนผ่าตัด 1 ชม.
“หมอภู….ปู่ไม่อนุญาตให้กูไปเป็นแพทย์ที่เรือนจำ”
หมอเขื่อนกำลังครุ่นคิดหาวิธีเข้าใกล้คนผิดที่ได้รับโทษทัณฑ์เขากำลังจะเป็นอิสระในเร็ววันนี้ เขามองว่ามันไม่ควรจะจบแค่นี้ฆาตกรยังมีชีวิตและยังจะออกมาสู่โลกภายนอกมาใช้ชีวิต แต่คนที่ตายไปคือพ่อและแม่ไม่มี
