“หนูไปเจอเพื่อนเก่า” คนตัวเล็กกว่าที่เริ่มคุมสติตัวเองอยู่และไม่ดึงมือกลับคืนไปเริ่มเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเป็นลำดับออกมา “ที่ตอนนี้มันถูกหมายหัวเป็นศัตรูกับหนูแล้ว”
“อืม...”
เขาพยักหน้ารับช้าๆ ขณะที่สมองเริ่มคิดถึงคลังข้อมูลเกี่ยวกับน้องตลอดสิบปีที่แยกจากกัน ใครบ้างที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘เพื่อนเก่า’ ของน้อง และแน่นอนว่ามันเป็นผู้ชาย...
“มันน่ะ” น้ำเสียงหวานนั้นเต็มไปด้วยความคั่งแค้น “หาว่าหนูเห็นแก่เงิน แต่งงานกับพี่ภูเพราะต้องการเสี่ยเลี้ยง! มันเลยว่าหนูว่าถ้าต้องการจับผู้ชายรวยทำไมไม่จับมัน! หนูเลิกคบกับมันถือเป็นบุญของหนูแล้ว!”
ภูธเรศหรี่ตาลงอย่างไม่ชอบใจกับสิ่งที่ได้ยิน
ไอ้เลวนั่นไม่รู้จริงอะไรหรอก ถ้าน้องรับเสี่ยเลี้ยง เขาคงเลี้ยงดูส่งเสียมาตั้งแต่สิบปีก่อนแล้ว ไม่ยอมปล่อยให้เมียไปทำงานงกๆ จนคนรู้จักไปทั่วอย่างนี้หรอก
‘มึงไม่รู้จักคนของกูดี แล้วปากดีกล้าทำร้ายหัวใจของเมียกู’
...บ
