“สวัสดิการสำหรับการแต่งงานของเราไงครับ...พี่บอกแล้วว่าพี่จะดูแลลี่ให้ดีที่สุด พี่ก็จะทำอย่างนั้น”
“ขอบคุณนะคะ หนู...” คำพูดที่เขาเอ่ยออกมาทำให้เธอตื้นตันใจจนแทบน้ำตาไหล พี่ภูยังจำสัญญาเล่นๆ นั้นได้ ทั้งๆ ที่แค่นี้เขาก็ดูแลเธอดีมากพอแล้ว
“ลี่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขข้างๆ พี่ก็พอครับ ปัญหาหนักอกอะไรไม่อยากสนใจ พี่ก็จะแก้ปัญหาให้”
“...”
“พี่อยากดูแลลี่ให้ดีที่สุดนะครับ”
“ฮึก...” เอกนรีถึงกับน้ำตาร่วงด้วยความซึ้งใจอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มีคนคอยห่วงใยความรู้สึกของเธอมากขนาดนี้ ปกติแล้วเธอจะไม่แสดงความกังวลอย่างนี้ออกมาให้ใครเห็น กับแม่ก็ไม่อยากให้รู้ว่าเธอเจ็บปวดอยู่กับคำพูดของคนพวกนี้ กับพี่เป้ยเธอก็ไม่อยากให้เขาห่วงเหมือนกัน ที่ผ่านมาเวลาโดนด่าถึงได้ทำเป็นเข้มแข็งและหลอกตัวเองไปซ้ำๆ จนเริ่มชินชาว่าเธอไม่เป็นไร
แต่ที่จริงเธอรู้ว่าเธอเป็น...เธอเกลียดเวลาที่คนพวกนี้ด่าเธอทั้
