เอกนรีเปิดประตูบ้าน แล้วร้องตะโกนเรียกสุนัขพันธุ์มินิเจอร์ตัวเล็กแต่เสียงดังเกินตัวไปด้วย
“เต้าฮวย เห่าอะไร...น่ะ”
พอไปหยุดยืนข้างหมาตัวน้อย จึงได้เห็นว่าเต้าฮวยมันเห่าอะไร ถ้าไม่ใช่คนที่ไม่ควรมาอยู่ตรงนี้
ภูธเรศ...
“สวัสดีครับ”
เขาเอ่ยทักทายพร้อมกับรอยยิ้มเจิดจ้า ดวงตาเธอแทบพร่ากับรอยยิ้มนั้น
“คุณ...เอ่อ...พี่ภู...มาได้ยังไงคะ”
เธอถามตะกุกตะกัก ถึงจะเพิ่งตกลงแต่งงานกัน แต่บอกตามตรงว่าเบอร์โทร.ก็ไม่เคยแลกไว้ บ้านช่องห้องหับไม่เคยจะบอกกล่าว จู่ๆ เขาโผล่มาตรงหน้าเธอก็รู้สึกว่าเซอร์ไพรส์โคตรๆ
แล้วคนบุกบ้านเธอแต่เช้าก็เข้ามาเกาะรั้ว ปลายนิ้วเรียวสวยของเขายื่นมาแตะผมหน้าม้าเธอนิดๆ ก่อนจะยิ้มอบอุ่นให้แล้วตอบเสียงนุ่มนวลว่า
“พี่จะแต่งงานกับหนู...”
“...”
“พี่ก็ต้องมาบ้านว่าที่เจ้าสาว มาขอลูกสาวเขาน่ะสิครับ”
“หา”
ว่าที่เจ้าสาวอ้าปากค้างอย่างทำอะไรไม่ถูก ขณะที่คนตรงหน้าหัวเราะแผ่วเบา ท่
