“แหม... เมื่อก่อนกับเดี๋ยวนี้มันต่างกันแล้วนะคะ ร้านไหนที่คุณชอบ ดีก็ชอบหมดแหละค่ะ” ประโยคของหล่อนทำให้คชากรนึกขำ เขากระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะคีบกุ้งที่ปอกเปลือกเรียบร้อยแล้วให้เลขาสาวของตนเอง และไม่คิดจะสนใจแฟนเก่านิสัยเสียอย่างจิตดีอีก
“งั้นขอดีนั่งด้วยคนนะคะ”
“อย่าดีกว่าครับ คุณไปนั่งกับเพื่อนของคุณเถอะ” ประโยคเด็ดขาดและสายตาดูแคลนเยือกเย็นของอดีตคนรักทำให้จิตดีลุกหนีแทบไม่ทัน
เธอหน้าซีดก่อนจะยิ้มรับเมื่อเพื่อน ๆ เรียกเธอมาแต่ไกล ทำให้เธอต้องเดินเข้าไปหา ทำเหมือนไม่ได้โดนคชากรไล่อย่างไร้เยื่อใย
“นั่นคุณคชากรแฟนเก่าเธอนี่นา เขามากินร้านนี้ด้วยเหรอ”
“ใช่จ้ะ ฉันเพิ่งเข้าไปทักเขามาเมื่อกี้”
“แล้วเขามากับใครล่ะนั่น ดูดีเนอะ” ประโยคนั้นทำใหจิตดีหน้าหงิกงอแทบจะทันที
“ดูดีอะไรกัน ยายเชยนั่นเลขาของกรเขาน่ะ เมื่อก่อนใส่แว่นตาหนาเตอะเลยนะ”
“สายตาสั้นงั้นสิ”
“ก็คงอย่างนั้นมั้ง ไม่ได้สนใจน่ะ
