“ พรึบ!!
“ฮึ ทีนี้จะเลิกด่าได้รึยัง”
เมื่อเห็นเธอนิ่งไป เขาจึงยอมผละออก
และหัวเราะเยาะเธออย่างชอบใจ
“ ไอ้บ้า จูบคนอื่นเขาไปทั่วแบบนี้ได้ไง ฉันลูกมีพ่อมีแม่นะ จะติดโรครึเปล่าก็ไม่รู้”
หลังมือเล็กเช็ดที่ริมฝีปากลวกๆ แล้วจ้องหน้าเขาอย่างไม่พอใจ
“ ก็ผมบอกให้คุณหยุดแล้ว แต่คุณไม่ยอมหยุดเอง ผมก็ปิดปากคุณซะเลย แต่จะว่าไปปากของคุณก็หวานดีเหมือนกันนะ ขอจูบอีกทีได้ป่ะ”
ไม่พูดเปล่า เขาโน้มเข้ามาใกล้เธอ เตรียมที่จะจูบอีกครั้ง
“ หยุดเลยนะ”
เธอรีบตะโกนห้ามเขา ทั้งที่ตอนนี้เอวเล็กก็ยังถูกเขารวบกอดไว้อยู่
“ฮึ ที่นี่ไม่ใช่สวนดอกไม้ ที่คุณจะมาเดินชมวิวสบายใจหรอกนะ รีบกลับไปหาเพื่อนของคุณได้แล้ว”
เมื่อเขาแกล้งเธอจนพอใจ เขาก็บอกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง ถ้าไม่ใช่เขาที่เจอ เธออาจจะมีอันตรายก็ได้
“เอ่อ ฉันจำทางกลับไม่ได้ ช่วยเดินไปส่งฉันหน่อยสิ”
เธอไม่ได้แกล้ง แต่เธอจำทางกลับไม่ได้จริงๆ
ทางที่เดินมา
