ตึก ตึก ตึก
ขาเรียวก้าวออกจากห้องแถลงข่าว ตามด้วยอาเฟยที่เดินตามนายหญิงอยู่ไม่ห่าง เมื่อเดินมาถึงโถงทางออก อลิชาก็หยุดเดินดื้อๆ
มือข้างหนึ่งของเธอยังกำช่อดอกไม้แน่น ดอกกุหลาบขาวและกล้วยไม้ฟาแลนนอปซิสจัดช่ออย่างประณีต ที่เธอแวะซื้อเองก่อนมางานนี้ ตั้งใจจะยื่นให้เขาตอนแถลงข่าวจบ
แต่ตอนนี้มันไร้ความหมายไปแล้ว
“คุณพอร์ชหยุดเดินทำไมครับ”
เธอไม่ได้ตอบที่อาเฟยถาม แต่ก้าวเร็วไปยังถังขยะใกล้ทางออก ยกมือขึ้นในจังหวะเดียวกับที่หัวใจเธอเต้นแรงที่สุด
เธอเหวี่ยงช่อดอกไม้ลงไปในถังขยะอย่างไม่ลังเล
เสียงฟึบของกลีบดอกไม้ กระทบกับถังขยะจนเกิดเสียง
อาเฟยชะงัก ไม่กล้าพูดอะไรต่อ เขาได้แต่มองหญิวสาวตรงหน้าอย่างเข้าใจ ว่าความเงียบของเธอรุนแรงกว่าคำพูดใดๆ
อลิชาหันกลับมา ดวงตาแดงจัดแต่ไม่มีน้ำตาสักหยด
เธอแค่พูดอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะแตกหักในใจไปแล้ว
“รีบพาฉันออกไปจากที่นี่ค่ะ”
อาเฟยพยักหน้าอย่
