เช้าวันต่อมา
แสงแดดอ่อนยามเช้าส่องผ่านม่านบางๆ เข้ามาในห้องนอนใหญ่ อลิชาลืมตาขึ้นช้าๆ พลิกตัวไปอีกข้างเห็นแผ่นหลังกว้างของโจเซฟกำลังยืนติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเข้มอยู่หน้ากระจก
เธอลุกขึ้นนั่ง หยิบเสื้อคลุมมาสวมแบบงัวเงีย แล้วเอ่ยถามเสียงเบา
“ทำไมไม่ปลุกคะ รอฉันแป๊บเดียวขออาบน้ำแต่งตัวก่อน”
“อืม”
เขาตอบสั้นๆโดยไม่หันมามอง สีหน้ายังเรียบเฉยตามแบบฉบับของเขา
หลังจัดการตัวเองเรียบร้อย ทั้งสองก็ลงมาด้านล่าง เทย์เลอร์มือขวาของเขายังทำหน้าที่เปิดประตูให้เช่นเคย ส่วนคนขับกลับเป็นอีกคนที่ไม่ใช่อาเฟย อลิชาขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างงงๆ
“เอ๊ะ วันคุณเฟยไปไหนเหรอคะ ทำไมไม่เห็น”
เธอถามอย่างสงสัย มองหน้าโจเซฟที่เอาแต่นั่งนิ่ง
โจเซฟไม่ได้พูดอะไร
แต่เป็นเทย์เลอร์ที่กำลังจะปิดประตูรถ เงยหน้ามองเธอแล้วอึกอัก ทำหน้าเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ดูลังเล จนเธอต้องเลิกคิ้วสูง
“มีอะไรรึเปล่าคะ ”
อลิชาหันไปจ้องเขา
