ภายในคลินิกเวชกรรมพิเศษ กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้ออ่อนๆลอยตลบอบอวลไปทั่ว อลิชานั่งนิ่งบนเก้าอี้ มือเล็กเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ไม่แน่ใจว่ากลัวรึตื่นเต้นกันแน่
“คนไข้ไม่ต้องกลัวนะคะ เจาะเลือดแค่แป๊บเดียวไม่ได้เจ็บอะไร”
พยาบาลบอกเธอพร้อมหยิบนู่นจับนี่ เตรียมอุปกรณ์เจาะเลือดให้เธอ
“ค่ะ ”
อลิชาตอบพยาบาลเสียงเบา ความจริงกลัวเลือดนั่นแหละ หน้าซีดหมดแล้วมั้ง พยาบาลยิ้มเพียงเล็กน้อยไม่กล้าพูดอะไรต่อ เมื่อเหลือบไปเห็นโจเซฟในชุดสูท ที่กอดอกนั่งนิ่งบนเก้าอี้อีกตัว ก็ไม่รู้ว่าจะนิ่งอะไรนักหนา พยาบาลกลัวไปหมดแล้ว พยาบาลเดินออกไปจากห้องอีกครั้ง
ตอนนี้เหลือแค่เธอกับเขา
“ไม่ต้องกลัว ก็แค่เจาะเลือด”
เขาบอกเธอเสียงเรียบ จ้องหน้าสวยที่เริ่มมีเหงือเม็ดเล็กๆซึมตามกรอบหน้า ทั้งที่อุณหภูมิภายในห้องนั้นเย็นเฉียบ
“ฉันไม่ได้กลัวซักหน่อย”
เธอตอบเขาอย่างลอยหน้าลอยตา ขืนยอมรับว่ากลัวมีหวัง เขาหัวเราะเยาะเธอแน่
“เหรอ แ
