อลิชาเดินมาถึงหน้าห้อง การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านหน้ารีบเปิดประตูให้ เธอรีบตรงไปยังห้องน้ำแล้วจัดการอาบอย่างเร่งรีบ ก่อนจะเดินออกมาแล้วไม่สนใจเขา
ภายในเพนท์เฮาส์ตกอยู่ในความเงียบ เงาสะท้อนของเขาบนกระจกบานใหญ่ ร่างเล็กตรงไปยังห้องนั่งเล่น หยิบแก้วน้ำมาดื่มเงียบๆ ก่อนจะหยุดมองเมื่อเห็นของบางอย่างวางอยู่บนโต๊ะ
ดอกไม้ช่อโตสีขาวบริสุทธิ์ พันด้วยริบบิ้นสีเงินเรียบหรู มันดูไม่ใช่สไตล์เขาเลยด้วยซ้ำ แต่กลับวางอยู่ตรงนั้น เหมือนจงใจให้เธอเห็น
อลิชามองแค่นิดเดียวก่อนเบือนหน้าหนี ริมฝีปากเม้มแน่น เธอเดินผ่านมันไปราวกับมองไม่เห็น
โจเซฟยืนพิงประตูห้องอยู่ห่าง ๆ สายตาเย็นเฉียบแต่ในใจกลับร้อนรุ่ม เขามองเธอเดินเฉียดผ่านโดยไม่พูดอะไรสักคำ เหมือนไม่เห็นดอกไม้ที่เขาวางไว้ให้อย่างนั้นแหละ
ควับ!
ข้อมือเธอถูกรั้งไว้โดยแรงบีบจากมือหนา
“จะไปไหน”
เขาถามเสียงเรียบ ไม่มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อย
อลิชาหันมามองเขา
