“อื้ม..คุณโจเซฟ”
เขาเดินตามเข้ามาเงียบๆ ก่อนจะกอดเธอจากด้านหลัง แล้วเริ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอขาว ร่างบางพยายามแกะมือเขาออก วันนี้เธอไม่มีอารมณ์แม้จะทำอะไร
“ผมไม่จำเป็นต้องรอคุณอนุญาต เพราะทุกอย่างอยู่ในข้อตกลง”
อลิชาเงียบกริบพูดอะไรไม่ออก เธอปล่อยให้เขาหาความสุขจากร่างกายเธอต่อไป แม้น้ำตาเธอไหลลงอาบแก้มเขาก็ไม่สน
“เสร็จแล้วก็ออกไปซักที”
เธอบอกเสียงเรียบเย็นชา จนหัวใจแกร่งกระตุกวูบ เขายอมผละออก แต่ก็ดึงร่างเล็กเข้ามากอดไว้แนบอก เธอไม่ขัดขืนเพราะรู้ว่ามันไร้ประโยชน์
“ความสัมพันธ์ระหว่างเรา ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้”
เธอพูดขึ้น หลังจากเงียบอยู่ในอ้อมกอดเขาอยู่นาน
“ถ้ายังไม่หยุดพูดคุณจะไม่ได้นอน ”
อลิชาหลับตาลงช้าๆแล้วหลับไป
เช้าวันต่อมาบนโต๊ะอาหาร
เธอนั่งจิบกาแฟเงียบๆฝั่งตรงข้ามกับเขา แต่วันนี้รสชาติมันแปลกๆ ไม่เหมือนที่ป้าแม่บ้านทำซักนิด เธอหันมองซ้ายมองขวา
แต่ก็ไม่เจอป้าแม่บ้าน ไหน
