ในยามบ่ายคล้อยเช่นนี้ เฟรดเดอริกกำลังตรวจตราความเรียบร้อยตลอดจนการทำงานของบรรดาคนรับใช้ภายในรั้วคฤหาสน์ธอร์นตัน พ่อบ้านสูงวัยพยักหน้าอย่างพึงพอใจเมื่อบัดนี้ห้องนั่งเล่นของบ้านสะอาดเนี้ยบตามมาตรฐานของคุณพ่อบ้าน ขณะที่สาวใช้ซึ่งทำหน้าที่ทำความสะอาดถึงกับยิ้มอย่างโล่งใจ เมื่อเห็นแววพึงพอใจของเฟรดเดอริกแล้วเจ้าหล่อนก็ค้อมตัวเดินจากไป นั่นทำให้วรรษาซึ่งรอจังหวะนี้อยู่นานแล้วรีบตรงดิ่งไปหาชายสูงวัยทันทีที่เห็นว่าเขาเริ่มจะว่างจากงานแล้ว
“คุณเฟรดคะ?”
“อ้าวเรนนี่ ว่าไง?” เฟรดหันไปทักหญิงสาวอย่างไม่ใส่ใจ
วรรษามองชายสูงวัยอย่างเกรงใจ แต่เธอมีอะไรที่จะต้องบอกเขา ไม่สิ บางทีเฟรดอาจจะรู้แล้วก็ได้ แต่เขาก็คงมีมารยาทมากพอที่จะไม่พูดหรือแสดงท่าทีรังเกียจอะไรเธอ
แต่เป็นเธอเองที่ทนไม่ได้...ทนไม่ได้ในทุกๆ ครั้งที่มองหน้าเฟรดเดอริก ตอนนี้มาหวนคิดถึงสิ่งที่ชายสูงวัยกว่าเคยพูดเคยเตือนเธอก็ได้แต่นิกเสียใจ คร
