“ไปทำงานน่ะ เดี๋ยวเย็น ๆ ก็กลับ”
“พี่เนี่ยโชคดีชะมัด มีผัวดี๊ดี ขยันทำงานเลี้ยงดู แถมไม่ต้องออกไปทำงานให้เหนื่อยด้วย หนูล่ะอิจฉา
จริง ๆ อยากได้ผู้ชายดี ๆ แบบพี่เขยบ้าง”
มะนาวพูดจบก็ทำตาชวนฝัน ยิ้มหวาน
“ชิ! นังเด็กแก่แดด วัยแบบแกน่ะ เขาให้คิดเรื่องเรียน ไม่ใช่เรื่องผัวย่ะ เดี๋ยวเถอะ!”
“อ๊อย! พี่เนี่ยหัวโบราณจริง ๆ ยิ่งแก่ก็ยิ่งเหมือนแม่เข้าไปทุกวัน ไม่เถียงด้วยแล้ว หนูขอขึ้นไปอาบน้ำ
ก่อนดีกว่า ร้อนจนตัวเหนียวไปหมดละ”
“เออ ๆ ไปสิ! จะนอนพักสักงีบสองงีบก็ได้นะ เดี๋ยวเย็น ๆ พี่จะไปเรียกลงมากินข้าว”
“ดีเลยพี่ นั่งรถมาโครตเพลียเลยอ่ะ”
มะนาวรับคำพี่สาว แล้วหยิบกระเป๋าเป้ขึ้นสะพายไหล่อีกครั้ง ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นบนทันที
ส่วนน้ำผึ้งก็ลุกจากโซฟา กลับไปล้างจานที่ทำค้างไว้ในครัวต่อ
ห้องที่มะนาวพักเป็นห้องเล็กสุดของบ้าน สำหรับเอาไว้รับแขก และอยู่ติดกันกับห้องนอนของน้ำผึ้ง
เธอจำได้ว่า
