ปรารถนารักน้องเมีย

ใกล้ชิด

เขาแกล้งส่งเสียงให้เธอตกใจเล่น แล้วมันก็ได้ผลซะด้วย

“อุ๊ย!”

สาวหน้าใสสะดุ้งเฮือก รีบหันขวับมาหาทันที เธอถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นอัฐกรกำลังจ้องตาเป็นมันอยู่

“อะ เอ่อ พี่อัฐ…ไม่ได้ไปทำงานเหรอคะ วันนี้”

เธอเอ่ยถามแบบอึก ๆ อัก ๆ ก่อนจะหลบสายตาหื่นนั้นอย่างเคอะเขิน

“จ๊ะ วันนี้พี่หยุด…แล้วนี่…รันหาอะไรอยู่น่ะ ให้พี่ช่วยมั้ย?”

ชายหนุ่มตอบเสียงหวาน พลางเดินตรงเข้ามาหาเธอ

“เอ่อ…ระ รันว่า…จะ…จะมาหาอะไรรองท้องหน่อยน่ะค่ะ”

ดารันตอบด้วยท่าทางตื่นเต้นมือไม้สั่น เพราะพี่เขยหุ่นกำยำของเธอกำลังเข้ามาใกล้เต็มทีแล้ว และที่สำคัญเขาใส่เพียงกางเกงนอนตัวเดียวเท่านั้น

สาวน้อยแก้มแดงระเรื่อไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าและเรือนร่างของอัฐกร เพราะมัดกล้ามแน่น ๆ และหน้าท้องที่กระชับเป็นริ้ว ๆ รวมทั้งแผงอกเปลือยเปล่าของเขา มันทำให้เธอหัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมานอกอกอยู่แล้ว

“หิวเหรอ…พี่ก็…หิวเหมือนกัน…ไหนดูสิ ว่ามีอะไรให้เรากินบ้าง”

อัฐกรพูดเบา ๆ ขณะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธออย่างแนบชิด สายตาซุกซนของเขาสำรวจไปทั่วเรือนร่าง

นวลเนียนของดารันอย่างสนใจ

อกอวบทั้งสองของเธอกำลังตั้งเต้าขึ้นรูปทรงโตอยู่ในชุดนอนผ้านิ่มโดยไม่มีบราเซียปกปิด ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหวิวชาที่กลางเป้าขึ้นมาในทันที

“อะ…เอ่อ…งั้น…รันขอขึ้นไปอาบน้ำก่อน…ดีกว่าค่ะ”

ดารันเงยหน้าขึ้นมองเขา ขณะเริ่มหายใจแรงขึ้น เธอขยับตัวถอยหลังไปได้เพียงคืบ แผ่นหลังก็แนบติดไปกับตู้เย็น

“อ้าวเหรอ พี่ว่าจะทำอะไรกิน รันอยู่ช่วยพี่ก่อนสิจ๊ะ”

พี่เขยหนุ่มบอก พร้อมกับก้าวตามมาทันควัน

“อะ…เอ่อ…ก็…ก็…ได้ค่ะ”

สาวน้อยตอบพลางหน้าแดง ก่อนจะรีบกระเถิบหนีออกมายืนอยู่ข้าง ๆ แทน

อัฐกรฉีกยิ้มอย่างอารมณ์ดีให้เธอ แม้จะไม่อยากละสายตาจากสองเต้าอวบเด้งดึ๋งของเธอนัก แต่ก็ต้องดึงสติกลับมาเปิดตู้เย็นหาวัตถุดิบที่จะใช้ทำอะไรกินก่อน

เขาหยิบนู่นนี่นั่นออกมาจนเต็มไม้เต็มมือ แล้วนำไปวางไว้ในอ่างล้างจาน พลางแกะพลาสติกที่ห่อพวกผักต่าง ๆ ออกพร้อมกับเปิดก๊อกน้ำ ด้วยท่าทางทะมัดทะแมงราวกับเป็นเชฟในโรงแรมหรู ๆ เชียวล่ะ

สาวน้อยเผลอมองหน้าหล่อ ๆ ของชายหนุ่มจนเพลิน

“รันจ๋า ช่วยล้างต้นหอมผักชีให้พี่ทีสิจ๊ะ”

อัฐกรหันมาขอความช่วยเหลือด้วยแววตาหวานหยด จนดารันแทบจะละลายไปทั้งตัว แค่การที่ต้องมาอยู่กับชายหนุ่มในชุดวาบหวิวสองต่อสองแบบนี้ เธอก็ตื่นเต้นจะแย่อยู่แล้ว

นี่เขายังจะมาทำท่าทีเจ้าชู้อ่อยใส่อีก ใจคออยากจะให้เธอตายตรงนี้หรือยังไงกันเนี่ย

ดารันทำตัวไม่ถูกคิดแต่เรื่องสับสนในหัวเต็มไปหมด ใจหนึ่งก็อยากจะหนีเขากลับขึ้นห้องไป แต่อีกใจ…มันกลับเรียกร้องให้อยู่กับเขาต่อ

“รัน…รันจ๊ะ!”

“อุ๊ย! คะ…คะพี่อัฐ”

เธอทำหน้าตกใจ ขณะสะดุ้งตัวเบา ๆ

“พี่เรียกตั้งนานแหนะ”

“อะ อ๋อ ค่ะ เดี๋ยวรัน ล้างให้นะคะ”