ทันทีแววตาเกรี้ยวกราดก็สาดใส่กัน มีมี่ยืนอยู่ตรงกลางส่งเสียงถาม
"รู้จักกันด้วยเหรอ..." เอ็มไม่พูดจาแต่กลับกระชากแขนของตัวเล็กลากออกไปยังลานจอดรถซ้อนมอเตอร์ไซค์คันใหญ่คู่ใจก่อนจะพูดไม่พอใจ "เธอไปสนิทกับมันตอนไหนเนี่ย"
"แล้วเกี่ยวอะไรด้วย"
"มันก็เป็นเสือนักล่าเหมือนกับฉันถ้าเธอหลงกลมันก็จะเสียตัวเสียใจแน่"
"แล้วมันต่างกันตรงไหน ฉันเสียตัวให้ก็เสียใจเหมือนกัน"
เอี๊ยดดด
ว้ายยยย!
รถมอเตอร์ไซค์เบรกกะทันหันเหลียวมองข้างทางเต็มไปด้วยป่าไม้ ก่อนที่เอ็มจะหันมาจ้องเขม็งไม่พอใจแล่นรถกลับเข้าถนนหลวง
เมืองกรุงแสนวุ่นวายทำให้รถติดเนืองแน่นทั้งสองไม่พูดจาอะไรกันกระทั่งเอ็มเป็นฝ่ายยิงคำถาม
"เอากับฉันมันน่าเสียใจมากเหรอ...เธอเป็นคนอ้อนวอนเองนะ"
"เออออ แต่ตอนนี้ก็ควรจบแล้วเลิกพูดได้ไหม"
"เธอแม่งเป็นห่าอะไรวะมี่"
"ก็เลิกยุ่งกับฉันสักทีสิ!!"
อึกกกก!
เสียงโวยวายถูกสะกดให้หยุดด้วยริมฝีปากหนา เอ็มใ
