“อ๊ะ อร๊ายยย…”
เด็กสาวร้องเสียงหลง สีหน้าเหยเก ร่างเล็กสะดุ้งวาบไหว หัวใจเต้นระรัว อาการหน่วงชาที่หน้าท้องค่อย ๆ คลายลงอย่างช้า ๆ
“แฮ่ก…อ่าห์…แฮ่ก…ก…ก…”
เสียงลมหายใจที่หอบแรงของคนทั้งสองดังก้องไปทั่วห้อง ก่อนที่อาการถึงจุดจะเริ่มสงบลงในเวลาต่อมา
“อืม…อ่าห์ห์ห์…”
ภาสกรครางเบาๆ จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ถอนตัวออกมาจากร่างระหงตรงหน้า จนสองกายแยกออกจากกัน
“อา…งือ…อืม…”
ประกายเดือนนอนหงายเปลือยเปล่าเหมือนคนหมดเรี่ยวแรง เธอร้องไห้ออกมาเบา ๆ ด้วยความเจ็บ เสียใจ และสับสนระคนกันไปหมด
“คนดีของอา…ลุกขึ้นมาสวมเสื้อผ้าสิจ๊ะ…แล้วรีบกลับไปอาบน้ำ…”
เขาพูดพลางโน้มตัวไปช่วยพยุงเธอให้ลุกขึ้นนั่ง พร้อมทั้งหยิบเสื้อกับกางเกงในและชุดเดรสใส่ในมือเธอ
“เอ่อ…คุณอาคะ…เดือนจะท้องมั้ย…เดือนกลัว…”
เด็กสาวถามพลางร้องไห้ไม่หยุด
“ไม่หรอกจ๊ะ อย่ากังวลไปเลยนะคะคนดี อาว่า …เราสองคนรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก
