“นาดาจะให้ตากับยายบอกคนอื่นไปทั่วหรือไงพี่ชามิลยังไม่ตาย พี่ชายของหลานกำลังตกอยู่ในอันตรายนะนาดา” ท่านตาลูบศีรษะหลานสาวด้วยความรักใคร่เอ็นดู
“แต่หลานสงสารราร่านี่คะท่านตาท่านยาย” นาดาหน้างอเล็กน้อยที่ตัวเองก็จำต้องหลอกเพื่อนสาวด้วยเช่นกัน
“ไว้พี่เจ้าจัดการเอง” ตาสุขเอ่ยบอกยิ้มๆ
“แล้วหลานจะทำยังไงต่อไป” ยายบัวหันไปถามหลานชาย
“หลานจะไปพักผ่อนสักระยะท่านยาย”
“พักผ่อน” นาดาร้องอย่างตกใจตาโตมองพี่ชาย
“เจ้าตกใจอะไรกันเล่านาดา พี่ก็จะไปพักผ่อนเสียหน่อย พักจากราชกิจงานบ้านงานเมืองเสียบ้าง อีกอย่าง ฟารุกกับท่านอารอยาซก็ช่วยดูแลอยู่แล้ว จะไปเครียดทำไม” ชามิลพูดอย่างไม่ใส่ใจอะไรมาก
“เจ้าพี่พูดแปลก เหมือนไม่อยากได้ราชบัลลังก์คืนอย่างนั้นแหละ”
“บัลลังก์ของไบซาเป็นของพี่ ใครก็เอาไปไม่ได้ เจ้าอย่ากังวลไปเลย อีกไม่นาน พี่จะกลับไปครองราชย์ดังเดิม” ชามิลบอกน้องสาวอย่างไม่ทุกข์ร้อนเช่นเดิม นาดามองพ
