“อุ๊ย!” อญู่ร่าเผลอเดินสะดุดขาตัวเองเพราะรีบเดินให้ทันคนอื่นๆ ฟารุกได้โอกาสรีบเข้าประคองหญิงสาวเอาไว้ กลิ่นหอมกรุ่นจรุงจิตทำให้ชายหนุ่มเผลอสูดดมด้วยความเสน่หา
“ขอบคุณค่ะ” อญู่ร่ากล่าวขอบคุณ ผละออกห่างจากร่างของฟารุกอย่างนิ่มนวล
“เดินระวังหน่อย ไม่ต้องรีบ หกล้มขาแพลงไปจะแย่” เขาพูดเสียงสุภาพ มองสบตาเธอหวานหยด อญู่ร่าหลบสายตาคู่นั้นด้วยทำอันใดไม่ถูก
“ค่ะ” อญู่ร่ารับคำยิ้มๆ อย่างขอบคุณ
ตอนขึ้นเรือ ฟารุกก็เอื้อมมือไปรับมือของอญู่ร่าต่อจากนาดา นาดานั้นมิได้คิดอันใดมาก คิดว่าพี่ชายลูกพี่ลูกน้องทำตามมารยาท แต่อดหวงแทนพี่ชายเสียไม่ได้อยู่เหมือนกัน
ขณะกุมมือ ฟารุกกระชับมือนุ่มเอาไว้อย่างถือโอกาส อญู่ร่าดึงออกเบาๆ เพื่อไม่ให้เสียมารยาท ก่อนกล่าวขอบคุณเบาๆ ฟารุกยกมือของตนขึ้นดม กลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้เขาเหมือนคนละเมอ
ขณะอยู่บนเรือ ฟารุกหาโอกาสคุยกับอญู่ร่าเพื่อสร้างความคุ้นเคยและสนิทสนม หญิงสาวพูดค
