“อยากให้ปล่อยจริงเหรอ นึกว่าอยากจับเราจนตัวสั่น”
“หลงตัวเองที่สุด” เธอโต้กลับ
“เจ้าว่าเราหลงตัวเอง แต่อีกไม่นานเจ้าอาจจะหลงเราก็ได้” เขากระซิบเสียงเย้ยหยัน
“อย่าฝันไปเลย” ฟาตีมาสะบัดมือจนหลุด
“หยุดดีดดิ้นได้แล้ว เราชักจะเบื่อเจ้าเต็มที” ฟารุกกระชากมือหญิงสาวกลับมาก่อนจะลากออกจากห้อง
“เข้าไปหิ้วกระเป๋าของเจ้านายเธอออกมาด้วย” เขาหยุดสั่งหญิงรับใช้หน้าห้อของฟาตีมา อีกฝ่ายรีบเข้าไปลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกมาทันที
ฟารุกพาฟาตีมาออกมายังห้องโถงใหญ่ของบ้านเพื่อให้หญิงสาวได้ลาบิดามารดาก่อนจะขึ้นเครื่องบินส่วนตัวกลับไบซา
“คุณพ่อ ฟาไปก่อนนะคะ” ฟาตีมากล่าวสลามบิดาก่อนจะกอดท่านแนบอก
“เดินทางปลอดภัยนะลูก” ฟาฮัสอวยพรให้บุตรสาว
“ฟาไปแล้วค่ะคุณแม่” เธอกล่าวสลามมารดาก่อนจะกอดท่าน
“โชคดีนะจ๊ะ แม่รักหนูนะ” อารตีลูบศีรษะบุตรสาวอย่างเอ็นดู
“ส่วนเรื่องราร่า ท่านไม่ต้องห่วง เราจะจัดการให้คนออกตามหา”
