ผมเปิดประตูออกมาจากห้อง หลังจากที่แต่งตัวเสร็จ และได้เวลาไปมหาลัยแล้ว พอเปิดประตูออกมา ก็ดันเจอกับเธอที่กำลังจะออกไปเรียนพอดี
สายตาของผมเหลือบไปเห็นลำคอระหงที่มีรอยช้ำเป็นจ้ำๆ เต็มลำคอไปหมด รอยแดงจางๆ ไล่ลามไปถึงเนินหน้าอก นี่ขนาดถูกปกปิดด้วยเมคอัพยังเห็นรางๆ ถ้าล้างเมคอัพออกมันจะแดงและช้ำขนาดไหน
"คุณโช ไม่ทานข้าวเหรอคะ"
"ไม่...ผมไม่หิว"
"เย็นนี้พี่จะรอทานข้าวด้วยนะคะ"
ผมพยักหน้าแล้วรีบเดินออกมาจากห้อง ก่อนที่จะเผลอแสดงความอ่อนแอออกมาให้เธอเห็น ทุกครั้งที่ผมสบตากับเธอ ผมก็เจอแต่ภาพของวันนั้น ผมไม่กล้าแม้จะพูดหรือเอ่ยถาม เพราะคำตอบมันคงเจ็บปวดไม่แพ้กัน
"อื้อ! "
ร่างแน่งน้อยระดมจูบไปตามใบหน้าและซอกคอของผมอย่างอ้อยอิ่ง ฝ่ามือเรียวเอื้อมมาแกะกระดุมเสื้อของผม ก่อนจะลูบไล้ลงบนแผงอกเปลือยเปล่า จนผมรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว แม้จะอยู่ในอาการเมามายแต่ผมก็พอรับรู้อะไรได้อย่างแม่นยำ
"ออกไป!"
ผมออก
