บ้านพ่อเลี้ยงสิงห์
"ถ้าจะโกรธเรื่องอื่นก็โกรธได้ แต่อย่ามาโกรธเรื่องผู้ชายที่ชื่อขันเงิน อย่าเอามันมาเป็นเรื่องราวในชีวิตคู่ของเรา" สิงห์หันขวับมาพูดกับภรรยาระหว่างที่รถขับเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้าน รสายังคงเมินหน้าหนีทำท่าทีเหมือนไม่สนใจคำพูดของสามีหนุ่ม นึกขุ่นเคืองใจคนไร้เหตุผล
"คุณสิงห์เป็นคนไม่มีเหตุผลนี่คะ รสาสมควรที่จะโกรธคุณสิงห์ เผื่อว่าคุณสิงห์จะรู้ตัวบ้างว่าสิ่งที่คุณสิงห์ทำไปมันไม่ถูกต้อง" ใบหน้าบูดบึ้งเข้ากับบรรยากาศอึมครึมกับท้องฟ้า เสียงฟ้าร้องคำรามขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ย ฟ้าฝนกำลังกระหน่ำซัดลงมาจนน่าแปลกใจ พายุเข้าในฤดูหนาวเช่นนี้ช่างน่าหวาดกลัว ลมกระโชกแรงเริ่มรุนแรงขึ้น รสาเปิดประตูลงจากรถและรีบวิ่งตรงเข้าไปในบ้าน
"บ้าจริง!" สิงห์หงุดหงิดใจ เขารู้ดีว่าไม่ควรจะทะเลาะกับภรรยาเรื่องนี้ ร่างสูงก้าวลวจากรถ เป็นจังหวะที่สายฝนซัดกระหน่ำลงมาอย่างหนัก ร่างสูงกำยำจึงยืนอยู่เช่นนั้น แ
