“ฉันว่า...เราเลิกกันเถอะพี่ดำเกิง ขืนยังต้องทนกัดก้อนเกลือกินต่อไปแบบนี้ คงไม่รอดแน่ ๆ”
น้ำเสียงของเธอนั้น ช่างไร้เยื่อใยยิ่งนัก
“ห๊า ! อะ...อะ...อีสร้อย...มึงไม่ต้องมาอ้างเลย นี่มึงมีผู้ชายคนใหม่ใช่ไหม ? บอกกูมาตามตรง”
ดำเกิง เกิดความสงสัยมานานแล้ว แต่ยังจับไม่ได้แบบคาหนังคาเขา
“อะ...อะไร๊ ฉันเปล่านะ ฉันไม่ได้มีใครเลยจริง ๆ”
“กูเห็น...ไอ้หนุ่มหน้าจืด ที่ขับรถเก๋งวันนั้นไง แหม...ส่งสายตาให้กันหวานเยิ้ม อย่านึกว่ากูไม่รู้นะโว้ย นี่มึงกับมันพัฒนาไปถึงขั้นไหนแล้ว”
“ห๊า ! หะ...เห็นด้วยเหรอ เอ่อ...คือ...แล้วจะให้ฉันทำยังไงได้ล่ะ อยู่กับพี่ทุกวันนี้ หนี้สินท่วมหัวไปหมด ทั้งนอกระบบ ทั้งหนี้ธนาคาร ลำพังจะกินยังไม่มีเลย”
“มึงก็สู้ซิ...สู้ไปด้วยกัน วันนึงเราจะผ่านพ้นไปได้”
“ไม่น่ะ...ฉันจะไม่ยอมทนต่อไปแล้ว ฉันจะไขว่คว้าโอกาสดี ๆ ที่ผ่านเข้ามา ปล่อยฉันไม่เถอะ...นะพี่”
“อีสร้อย...ในที่สุด มึงก
