หลายวันต่อมา_
@ เชียงราย
"นั่งเครื่องมาก็เมื่อยแล้ว ยังจะนั่งรถต่ออีกไปเหรอยัยโม" เพื่อนสาวเอ่ยบอกอย่างอ่อนล้า ขณะพึ่งลงเหยียบสนามบินยามถึงปลายทาง เบลล์นั่งกอดคอกับโมอาตรงที่พักผู้โดยสาร เตรียมหาคนขับรถอาสาหลังอาจารย์ประจำภาคติดต่อให้
"เอาน่าไม่มีอะไรสบายไปทุกอย่างหรอกน่า" เธอรีบให้กำลังใจเพื่อนรักกลับ แม้ก้อนใจดวงน้อยรู้สึกว้าเหว่เป็นครั้งแรก ยามต้องห่างไกลบ้านหลังนั้น เริ่มผูกพันธ์แม้อยู่ได้ไม่กี่เดือนเศษ
แล้วสามีช่างแสนเย็นชา ไม่มีแม้แต่จะเอ่ยอำลาอะไร ปล่อยให้เดโม่มาส่งที่มหาวิทยาลัยเท่านั้น ซึ่งองครักษ์คนสนิทอยู่จัดส่งเอกสารเปลี่ยนชื่อคอนโดให้เจ้าของใหม่ กว่าจะตามมาหาเธอคงเป็นช่วงค่ำ
"เราจะไหวแน่หน่ะ" เพื่อนสาวพูดขึ้นเรียกสติ ตามสไตล์ลูกคุณหนูเวลาจะเจอความลำบากย่อยท้อถอยก่อนเป็นอันดับแรก
"พลังเราเยอะจะตายยัยเบลล์อย่าเวอร์!" ลำตัวอรชรหยุดยืนขึ้นคว้าเอาแขนเบลลลุกตาม จับสายกระเป๋าเป
