“อย่าเพิ่งขัดสิยัยช่อ ฉันกำลังเจรจาเรื่องสินสอดให้แกอยู่นะยะ เป็นหลานสาวมาดามมาธ่าจะมาน้อยหน้าคนอื่นได้ยังไง ป้าไม่ยอมนะจะบอกให้”
“ค่ะ” เธอพยักหน้ารับ แล้วนั่งฟังอย่างสงบเสงี่ยม
“ว่าไงล่ะ ฉันถามว่าคุณจะยกทรัพย์สินทั้งหมดให้ยัยช่อได้หรือเปล่า” นางมาธ่าซักไซ้ว่าที่หลานเขยด้วยประโยคเดิม พร้อมจ้องใบหน้าหล่อเหลาเขม็ง
“ได้ครับ”
“งั้นถ้าฉันขออีกข้อคุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม” คนแก่แต่เหลี่ยมจัดเอ่ยเป็นเชิงมัดมือชกอย่างเนียนๆ
“เอ่อ…ครับ” เขาทำท่าอ้ำอึ้ง แต่ก็ยอมแบ่งรับแบ่งสู้เพราะกลัวว่าจะไม่ได้แต่งงานกับหลานสาวของท่าน
“ระหว่างที่รอให้ถึงวันแต่งงาน ห้ามทั้งสองคนพบกันไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม”
“หา…” คราวนี้คนติดเมียอุทานเสียงดังด้วยความลืมตัว
“ไม่ต้องหา ฉันถือว่าคุณรับปากแล้ว ฉะนั้นจะต้องทำให้ได้เข้าใจไหม”
“เอ่อ…ครับ” แบรนดอนรับคำเสียงอ่อย
“โอเค งั้นเริ่มจากวันนี้เลยนะ” มาดามมาธ่ายิ้มด้วยควา
