@เช้าวันถัดมา – ห้องนอนในคอนโดของอาชา
ฉันลืมตาขึ้นพร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง ความอุ่นของอ้อมแขนที่โอบรัดจากด้านหลังไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด กลับกัน มันเหมือนกรงขังที่พันธนาการฉันเอาไว้ในฝันร้ายที่ไม่อาจลืม
“ชัดเจนหรือยังว่าเธอเป็นของฉัน...” เสียงของเขากระซิบชิดใบหู แผ่วเบาแต่เฉียบคมเหมือนมีดที่กรีดลงกลางหัวใจฉัน
“ต่อไป...ห้ามยุ่งกับไอ้สายฟ้าอีก ถ้ามันเข้าหาก็ไล่มันไป เข้าใจไหม?”
ฉันไม่ได้ตอบ ไม่แม้แต่จะหันไปสบตาเขา ความรู้สึกด้านในมันว่างเปล่า ปนเปไปด้วยความสับสน เจ็บ และตะโกนคำถามกับตัวเองซ้ำ ๆ อยู่ตลอดเวลาว่า “ตกลงแล้วฉันเป็นอะไรสำหรับเขากันแน่” ก่อนหน้านี้เขาไล่ฉันให้ออกไปจากชีวิต แต่ทำไมพอฉันจะไปจริงๆเขาถึงได้รั้งฉันเอาไว้ด้วยร่างกายของเขาเอง จากเหตุการณ์เมื่อคืน ฉันถึงได้มั่นใจว่า อาชาคนเดิมไม่มีอีกแล้ว เขาคนนั้นที่เคยรักฉันได้ตายไปแล้วจริง ๆ
ในขณะ
