เช้าของวันอาทิตย์ฐากูรลืมตาขึ้นมาพบกับใบหน้าหวานใสของ เนสิตาที่นอนซบอยู่ข้างกาย เส้นผมนุ่มสยายของเธอคลอเคลียอยู่บนแผงอกเปลือยเปล่าของเขา ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนย้อนกลับเข้ามาในห้วงความคิดอย่างชัดเจน
เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะปล่อยให้อารมณ์และความรู้สึกครอบงำจนนอนกับเนสิตาทั้งที่การคบกับมันเป็นเพราะคำขู่ของเธอเท่านั้น แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเกินเลยไปมาก เขาคิดว่าเรื่องนี้ตัวเองต้องรับผิดชอบแต่ไม่รู้ว่าเนสิตาจะคิดยังไงกับเรื่องนี้ถ้าหากเขาจะยังไม่บอกเรื่องนี้กับใคร ฐากูรจะรอจนกว่าหญิงสาวเรียนจบ
ฐากูรพยายามขยับตัวออกห่างอย่างแผ่วเบา แต่เนสิตากลับขยับเข้ามาชิดกว่าเดิม เธอซุกหน้าเข้ากับซอกคอของเขาอย่างออดอ้อนกลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของเธอโชยเข้าจมูก เขาผ่อนลมหายใจออกช้าๆ ยอมรับว่าในห้วงเวลานี้ เขาไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจได้อีกต่อไปแล้ว
เขาค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างเงียบๆ พยายามไม่รบกว
