“เหตุผลของคุณฐามันฟังไม่ขึ้นสักข้อเลยค่ะ” เนสิตาพูดอย่างไม่ยอมรับกับเหตุผลของเขาเลยสักข้อ
“แล้วถ้าผมบอกว่าผมมีแฟนแล้วล่ะ พอจะฟังขึ้นไหม” ฐากูรถอนหายใจก่อนจะมองออกไปนอกรถเพราะไม่กล้าจะหันไปสบตากับเนสิตาเพราะเขากำลังโกหก
“อย่ามาโกหกเลยค่ะ เนสสืบมาแล้วว่าคุณฐายังไม่มีแฟน เพราะฉะนั้นอย่าปฏิเสธเนสเลย ตกลงเราเป็นแฟนกันนะคะ” หญิงยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฐากูรอย่างท้าทาย
“ไม่ล่ะ” เขาปฏิเสธเสียงแข็งอีกครั้ง
“คุณฐาแน่ใจนะว่าจะไม่เป็นแฟนกับเนสจริงๆ” เนสิตาถามย้ำ เสียงเริ่มแผ่วลงเล็กน้อยเพราะยากมากที่จะทำให้คนเย็นชาอย่างฐากูรยอมรับความรู้สึกของตนเอง
“แน่ใจสิ และผมเองก็คิดว่าเนสก็ยังไม่ควรจะมีแฟนตอนนี้ หน้าที่ของเนสคือการกลับไปเรียนนะ อย่าทำให้แม่ผิดหวังเรื่องนั้น”
“เนสรู้ค่ะ แต่การมีแฟนก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะตั้งใจเรียนไม่ได้นี่คะ เนสว่าดีออกที่มีแฟน คุณฐาก็จะได้คอยเป็นกำลังใจให้เนสรี
