หลังจากวันที่ตอบตกลงเป็นแฟนกับเนสิตาการคุยโทรศัพท์กับเนสิตาก็กลายเป็นกิจวัตรประจำวันของฐากูรอย่างที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน เขาเคยคิดว่าเนสิตาคงจะเบื่อไปเองหรือเธอจะมีอะไรทำกับเพื่อนในช่วงที่อยู่มหาวิทยาลัย แต่ชายหนุ่มคิดผิดเพราะเนสิตายังคงโทรศัพท์หาเขาเป็นประจำทุกวัน
เสียงพูดคุยที่สดใสของเนสิตาที่เรื่องราวในมหาวิทยาลัยทั้งเรื่องเพื่อน กิจกรรมชมรม หรือแม้กระทั่งเรื่องเล็กน้อยที่เจอมาในแต่ละวันมันแทรกซึมเข้ามาในชีวิตของฐากูรอย่างช้าๆ จากความรู้สึกไม่พอใจที่ถูกบังคับให้เป็นแฟน ตอนนี้เขากลับรู้สึกดีและรอคอยเสียงโทรศัพท์ของเธออย่างไม่รู้ตัว เสียงของเนสิตากลายเป็นส่วนหนึ่งของวันไปเสียแล้ว บางครั้งเนสิตาก็เล่าเรื่องเรื่องที่มีรุ่นพี่เข้ามาจีบเธอ หรือเรื่องที่เพื่อนผู้ชายในคณะมาทำความรู้จักมันทำให้ฐากูรรู้สึกหงุดหงิดและไม่ชอบคนเหล่านั้นแต่ชายหนุ่มพยายามเก็บอาการไว้ไม่แสดงออกให้เธอรู้ถึงความไม่พอใจของ
