"แล้วที่ห้อง?"
"พี่เป็นคนไปส่งเอง"
ถ้วยชาในมือแทบจะร่วงยังดีที่มันได้ตักของเธอรองรับไว้ เขาเข้าไปในคอนโดเธอได้อย่างไรกันแล้วเพื่อนที่เหลือล่ะ คิดได้แบบนั้นออญ่าก็รีบวางถ้วยชาลงบนโต๊ะแล้วก็เปิดหน้าจอมือถือเข้าไปในแอพหาข้อความ ปรากฏว่ามีข้อความของบูลว่าตื่นแล้วให้โทรหาด่วนที่สุดอยู่ เธออยากจะโทรหาเพื่อนเสียตอนนี้เลยแต่ติดที่ว่าจะคุยยังไงในเมื่อคนตรงหน้ายังนั่งจิบชาสบายอารมณ์ ท่าทางของเขามันดูดีไปเสียหมดจนเธอหมั่นไส้ "คนบ้า" เป็นอีกครั้งที่เธองุบงิบด้วยความไม่พอใจ ใครที่ไหนจะพอใจกับคนที่เข้าห้องคนอื่นทั้งที่ไม่ได้รู้จักกัน ในใจเธอยังพ่วงคำว่าโรคจิตเข้าไปด้วยอีกคำ
"พี่เข้าได้ไง?"
"คีย์การ์ดในกระเป๋า...ถามอะไรไม่คิด"
"แล้วพี่จะไปส่งเราทำไม"
"นั่นสินะ...ทำไม"
"พี่โรคจิตรึเปล่าเนี้ย"
"เมื่อคืนใครกันที่ทิ้งตัวใส่ก่อน...ถ้าไม่อุ้มไว้คงได้ลงไปกองกับพื้น"
ภาพที่สามวนกลับเข้ามาในหัวออญ่าช้า ๆ
