ตอนที่ 1 กิจกรรมรีดน้ำ
1095 คำ
ชายหนุ่มเรือนร่างเปลือยเปล่าทอดกายนอนอยู่บนเตียง ซ้ายและขวาของเขามีหญิงสาวหุ่นดีเฟอร์ไดรฟ์สามคนทอดกายอยู่ข้างๆ และบนพื้นอีกสองคนที่นอนทอดร่างเปลือยเปล่าอยู่เช่นกัน พวกเขาหมดแรงจากปาร์ตี้เซ็กส์สุดเหวี่ยงเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา ชายหนุ่มเจ้าของเพนท์เฮ้าส์ เขาเป็นเจ้าของไนต์คลับเวล รวมถึงตึกสิบสองชั้นแห่งนี้อีกด้วย
ชายหนุ่มแต่งตัวภูมิฐานสวมใส่สูทสุภาพก้าวเดินเข้ามาภายในห้อง เขาทอดมองพวกเธอที่นอนไม่ได้สติ และมองชายหนุ่มที่นอนบนเตียงทำให้เขาแทบจะเอามือก่ายหน้าผากทันที เขาจึงตะโกนเรียกชายหนุ่มที่นอนบนเตียงให้สนใจเขา
“แดเนียล ตื่นได้แล้ว” ชายหนุ่มที่ตะโกนเรียกเอ่ยเช่นนี้ แต่คนนอนบนเตียงกลับหันกลับไปกอดสาวอีกคนที่นอนอยู่ข้างเขา แล้วเอ่ยถามตอบกลับ
“ขอนอนก่อนได้ไหมจอนนี่ ฉันกำลังเหนื่อยกับกิจกรรมรีดน้ำกับพวกเธอมาทั้งคืน” ชายที่ชื่อแดเนียลลูบไล้บนอกเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่นอนหลับข้างๆ เขาทั้งที่ยังหลับตาอยู่
“นายควรเข้าบริษัทบ้างนะ” จอนสันหรือจอนนี่ที่แดเนียลเรียกอยู่นั้น เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“นายก็จัดการไปสิ จอนนี่ นายคือผู้จัดการบริษัท นายก็จัดการไป” แดเนียลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
“เป็นเพื่อนนายหรือผู้จัดการใหญ่ก็ตาม แต่นายคือเจ้านายฉัน เจ้านายของลูกจ้างอีกห้าหมื่นคน นายกลับไม่สนใจพวกเขา และไม่เข้ามาดูแลเกือบปี” จอนนี่กล่าวจบ แดเนียลจึงหันไปดันสาวๆ ที่นอนข้างๆ เขาออกไป แล้วเอาถุงยางออกจากความเป็นชายลงถังขยะสีเงิน แล้วเขาก็หันไปหาชายผู้นั้นทันที
“จอนนี่ ฟังนะ บริษัทนี้มันเป็นของพ่อฉัน ฉันไม่ต้องการมันเลย” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ก้าวลงจากเตียงไปรินวิสกี้ใส่แก้ว และยกขึ้นดื่ม
“แฟนเก่านายตายไปฉันเข้าใจความรู้สึก แต่เอาความรู้สึกนั้นมาทำลายชีวิตนายแบบนี้เลย ฉันขอเถอะ กลับไปเป็นแดเนียลที่ฉันรู้จักเถอะ”
“แดเนียลคนเก่าเขาตายไปแล้ว ถ้าเจอเขาช่วยบอกเขาด้วยแดเนียลคนนี้สบายดี และจะอยู่กับฉันไปชั่วนิรันดร์” แดเนียลเอ่ยจบเขาก็เดินเปลือยเปล่าเข้าห้องน้ำไป ทำให้จอนสัน สมิธส่ายหน้าเบาๆ แล้วก็ก้าวออกไปจากห้องนี้ทันที
หญิงสาวใบหน้าสวย รูปร่างสมส่วนอวบอิ่ม สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว ทับด้วยสูทสีดำ มือของเธอกำลังรวบผมยาวมีน้ำหนักไว้อย่างเรียบร้อย ก้าวลงบันไดจากตัวบ้านลงมาด้านล่างมองไปยังเด็กหญิงวัยสิบสามปีที่กำลังกินแซนด์วิชที่พี่สาวของเธอทำให้อย่างเอร็ดอร่อย แล้วเธอหันมองพี่สาวที่ก้าวเดินตรงมาหาด้วยรอยยิ้ม
“วันนี้พี่ไปสัมภาษณ์งานที่บริษัทคาสโตรใช่ไหม” เด็กหญิงเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“ใช่จ้ะ” หญิงสาวเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“ขอให้พี่สัมภาษณ์ แล้วได้งานเลยนะ” เด็กหญิงเอ่ยบอก แล้วกินแซนวิสหมดชิ้น
“สมพรปากนะ ไปโรงเรียนกัน เดี๋ยวจะสาย” หญิงสาวยิ้มให้เธอ แล้วหยิบถุงที่ใส่เอกสารเตรียมนำมาถือ
“ค่ะ” เด็กหญิงยิ้มให้เธอแล้วลงจากเก้าอี้สะพายกระเป๋าหนังสือไว้ที่ด้านหลัง
ชายวัยกลางแต่งตัวภูมิฐานพร้อมก้าวเดินเข้ามาในโกดังร้าง นอกเมืองลาสเวกัส เขาทอดสายตามองหาคนที่เขานัดพบเจอ ทันใดนั้นคนที่เขานัดก็ก้าวออกมาจากหลังตัวตึก แล้วชายวัยกลางคนจึงก้าวเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่แต่งตัวภูมิฐานเช่นเดียวกับเขา อีกทั้งยังถือกระเป๋าสีดำอีกด้วย
“สวัสดีมิสเตอร์คอร์ลิน” ชายวัยกลางคนผู้นั้นจึงทักทายชายวัยกลางคนทันที
“งานที่สั่งได้ไหม” ชายหนุ่มเอ่ยถามทันที มิสเตอร์คอร์ลินจึงส่งทรัมไดรฟ์ให้ และชายหนุ่มจึงส่งกระเป๋าให้เขาโดยทันที
“ห้าแสนตามที่ขอ” ชายหนุ่มเอ่ยบอก
“งานหน้าขอมากกว่านี้ เพราะมันเสี่ยงมากๆ ที่เอาข้อมูลบริษัทออกมา” มิสเตอร์คอร์ลินกล่าวจบ ชายหนุ่มกำลังจะพูดขึ้น แต่ทันใดนั้นเสียงปริศนาดังขึ้นมาจากด้านข้างของพวกเขา
“ฮัลโหล...ชายโฉด”
เสียงนี้ทำให้ชายทั้งสองคนหันกลับไปมองต้นเสียงที่อยู่ไม่ไกล ชายหนุ่มชักปืนขึ้นทันที ส่วนมิสเตอร์คอร์ลินใบหน้าซีนเผือกด้วยความกลัว เพราะชายหนุ่มที่ทักทายพวกเขาคือแดเนียล และเขาก็ไม่ได้มาคนเดียว เขามากับบอดี้การ์ดอีกเจ็ดคน คนเหล่านี้ คือคนที่แดเนียลซื้อตัวมาจากหน่วยทมิฬ เพื่อมาดูแลเขาโดยเฉพาะ
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ วาดิล เดี๋ยวนี้พัฒนาเป็นนักสืบให้กับบริษัทอื่นแล้วหรือ” แดเนียลเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันและชวนให้ขนลุก ชายที่ได้ทรัมไดรฟ์หมายจะหนี แต่บอดี้การ์ดหมายจะมากั้น แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับวิ่งหนีไปทันที มิสเตอร์คอร์ลินหมายจะวิ่งหนีพร้อมกับกระเป๋าเงินเช่นกัน แต่แดเนียลไวกว่าจึงกระชากคอเสื้อเขาให้ลอยสูงติดผนังข้างตัวตึก ทำให้เขาหวาดกลัว
“ปล่อยผมเถอะ...ปล่อยผม” มิสเตอร์คอร์ลินเอ่ยด้วยความหวาดกลัว
“นายพูดอะไร...ร้องขอชีวิตจากฉันเหรอ” แดเนียลมองด้วยสายตาแดงก่ำด้วยอารมณ์โกรธจัด
“ท่าน...อย่าทำอะไรผมเลย”
“ตอนทำไม่คิด ตอนนี้มาคิดได้ มันสายไปแล้ว” แดเนียลเอ่ยเช่นนี้ ปล่อยตัวลง และเอาปืนจ่อหัว
“อย่า...”
“อย่างั้นเหรอ แกเอาข้อมูลจากบริษัทฉันไปหลายต่อหลายครั้ง ฉันกลับไม่สังหรณ์ใจ จึงต้องตามมาดูด้วยตาของตัวเอง และวันนี้ฉันจะใช้ศาลเตี้ยกับแก เพื่อยุติเรื่องนี้” แดเนียลกล่าวจบ แล้วเดินออกห่าง บอดี้การ์ดสามคนจึงทำการสังหารคอร์ลินด้วยปืนสั้นทันที
ตอนแรกสนุกไหมเอ่ย nc จะมาหนักๆ หลังจากตอนที่ 10 ไปแล้ว รับรอว่าดุเดือดเผ็ดมันทุกท่วงท่า
ทุกคอมเม้นท์ของทุกๆ ท่านมีความหมาย อย่าลืมเข้ามาคอมเม้นท์เพื่อเป็นกำลังให้ไรท์ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
- ผู้เขียน
