เอลล่านั่งลงที่เดิม เพื่อนๆ ของเธอจึงหันมามองเอลล่าด้วยรอยยิ้ม เบลล์เอ่ยถามเธอทันที
“บอสปล่อยเธอมาหาพวกเราแล้วเหรอ” เบลล์เอ่ยถาม
“ฉันต้องมีเวลาส่วนตัวบ้างสิ” เอลล่าเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
“เวลาของเธอส่วนตัวจะหาไปเมื่อเธอแต่งงานแล้ว” เจนเอ่ยบอก
“ไม่หรอก ฉันก็ยังอยู่กับพวกเธอได้” เอลล่าเอ่ยบอก แต่ทว่าเธอกลับรู้สึกว่าซีสตริงที่เธอใส่นั้นมันรู้สึกสั่นสะเทือนแปลกๆ เหมือนกับว่ามันสั่นได้ มันทำให้เธอรู้สึกหวาดเสียวขึ้นมาในทันที ภายในของเธอเหมือนถูกบีบรัดและสั่นสะท้านไปทั่วร่างกาย มือเรียวของเธอลูบหนักๆ ที่ต้นขาให้บรรเทาความหวาดเสียวลง
“เอลล่าเป็นอะไรหรือเปล่า” มาเรียเอ่ยถามด้วยความสงสัยเห็นว่าเธอมีสีหน้าแปลกไป
“ไม่มีอะไร ฉันปกติดี” เอลล่าเอ่ยบอกเช่นนี้ เธอเห็นว่าบริกรกำลังเดินเสิร์ฟตามโต๊ะ เอลล่าจึงเอื้อมมือหยิบแชมเปญทันที และยกขึ้นดื่มหมดแก้ว ให้เธอหยุดร้อนรุ่มในกายลง แต่เปล่าเลยมันสั่นเพิ่มขึ้
