ฟิว....
"แกจะทำอะไรฉันไอ้ฟิว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" ผมยืนมองยูมิที่ตอนนี้ถูกผมจับมัดมือมัดเท้าไว้บนเตียงนอน
"ทำไมฉันต้องปล่อยในเมื่อเธอคิดชั่วคิดเลวเธอก็ต้องรับกรรม"
"แต่แกก็ร่วมมือกับฉันนะ"
"เพราะถ้าฉันไม่ร่วมมือกับเธอฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเธอมีแผนชั่วๆ อะไรบ้าง"
"แกมันเลวแกหลอกฉัน"
"ก็คงไม่เลวเท่าเธอหรอกมั้งที่กล้าเอายาเหี้ยๆ นั่นมาใช้กับฟ่าง"
"แล้วไง.....ในเมื่อมันจะมาแย่งเตอร์ไปจากฉัน ฉันผิดอะไรที่จะกำจัดมัน ส่วนแกมันก็โง่แทนที่จะเอานังฟ่างทำเมียซะ ดันเสือกโง่ไม่ทำอะไรมัน"
"เพราะฉันไม่เลวพอที่จะทำแบบนั้นกับคนที่ฉันรักน่ะสิ"
"รักงั้นเหรอ หึ แล้วมันรักแกมั้ยล่ะ ห๊ะ ไอ้โง่!!! " ผมไม่ได้สนใจคำพูดของยัยนี่ผมเดินเข้าหาพร้อมกับขวดยาเล็กๆ ในมือ
"แกเอายานั่นมาทำไม แกไม่ได้ให้มันกินจนหมดเหรอ"
"ฉันไม่โง่ให้ฟ่างกินจนหมดหรอก เพราะฉันจะต้องเก็บเอาไว้ให้เธอกินด้วยยังไงล่ะ"
"ไม่นะ ฉันไม่กิน ไม่
