ฮันเตอร์...
"เพราะตอนนั้นเตอร์ยังสนุกอยู่กับการใช้ชีวิตอิสระมีผู้หญิงมากมายไม่ยอมหยุดที่ใครขนาดผู้หญิงดีๆ อย่างหนูฟ่างเตอร์ก็ยังทิ้งแล้วแบบนี้เตอร์จะให้ป๊าบอกเตอร์ได้ยังไงในเมื่อตอนนั้นเตอร์เองก็ยังไม่มีความรับผิดชอบอะไรเลย" ผมยอมรับว่าที่ป๊าพูดมันคือเรื่องจริงแต่ผมก็เป็นลูกผู้ชายพอถ้ารู้ว่าฟ่างท้องทำไมผมจะไม่รับผิดชอบ
"แต่ไม่ว่ายังไงเด็กๆ ก็เป็นลูกของผมไหมถ้าผมรู้ว่าผมมีลูกทำไมผมจะไม่ปรับปรุงตัวเอง ผมพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อลูกของผมลูกผมผมก็ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว"
"แล้วแม่ของลูกล่ะเตอร์" คำถามของป๊าทำให้ทุกคนหันมามองหน้าผมแต่สายตาที่กดดันความรู้สึกของผมมากที่สุดก็คือสายตาของแม่ของลูกที่มองผมเหมือนรอคำตอบว่าผมจะตอบไปว่ายังไง
"ฟ่าง...ผมไม่ได้รักเธอ" ผมรู้ว่าเป็นประโยคที่เธอฟังแล้วคงจะเจ็บไม่น้อยแต่ผมก็ไม่อยากโกหกเพราะผมไม่ได้รักเธอและผมก็ไม่เคยรักใครนอกจากรักตัวเอง
"แน่ใจใช่ไหมที่พูดแบ
