ฮันเตอร์.....
ผมขับรถพาฟ่างกับเด็กๆ มาที่บ้านของผม บ้านที่ผมสามารถเรียกมันว่าบ้านได้เต็มปากอีกครั้งบ้านที่อบอุ่นไปด้วยคนที่ผมรัก
"น้องแป้งกลับมาแล้วค่าคุณปู่คุณย่าาาา"
"ผมก็กลับมาแล้วค๊าบบบคุณปู่คุณย่าาา" พอมาถึงเด็กๆ ก็เรียกหาป๊ากับแม่ของผมทันทีพอแม่ผมได้ยินเสียงเด็กๆ ท่านก็รีบเดินออกมาหทันที
"กลับมากันแล้วเหรอจ๊ะเด็กๆ "
"แม่ทำอะไรอยู่เหรอครับ"
"แม่กำลังทำของโปรดของเตอร์กับของเด็กๆ อยู่น่ะ แล้วแม่ก็ทำต้มข่าไก่ของโปรดหนูฟ่างด้วยนะลูก"
"ขอบคุณนะคะน้าเฟื่อง"
"จนป่านนี้แล้วต้องเรียกแม่เฟื่องแล้วไหมฟ่าง" ผมบอกฟ่างที่จนป่านนี้ยังเรียกแม่ผัวว่าน้าอยู่เลยใช้ได้ที่ไหนกัน
"นั่นสิลูก เรียกแม่เฟื่องดีกว่านะ"
"ก็ได้ค่ะแม่..เฟื่อง^^"
เวลาต่อมาเราทั้งหมดก็นั่งรับประทานอาหารค่ำด้วยกันพร้อมหน้าขาดแต่ไอ้ฟิว
"แล้วนี่ไอ้ฟิวมันไม่ลงมาทานข้าวเหรอครับแม่" ที่ผมถามเพราะผมเห็นรถของมันจอดอยู่ที่โรงจอดต
