"สวัสดีค่ะป้าอังค์สบายดีนะคะ" ลีอาร์ยิ้มทักทายป้าอังค์ซึ่งเป็นคนเก่าแก่ของบ้านหลังนี้
"สบายดีค่ะหนูลี" ป้าอังค์ยิ้มตอบก่อนจะเดินออกไป ตอนนี้ในห้องรับแขกเหลือเพียงแบล็คและลีอาร์สองคน
"เมื่อก่อนไม่ค่อยเห็นนายอยู่บ้านเลย อยู่แต่คาสิโนตลอด ว่าแต่...นายยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะว่าผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักเหมือนตุ๊กตาคนนั้นใคร"
"....." แบล็คยกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นมากระดกเข้าปากแทนการตอบคำถามของลีอาร์ แต่นั่นทำให้เธอพอจะเดาได้ว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะสำคัญกับเขาไม่น้อย
"ฉันเห็นสร้อยประจำตระกูลนายห้อยอยู่คอของผู้หญิงคนนั้น...เธอคงจะสำคัญกับนายมากใช่ไหม"
"เธอหวังคำตอบอะไรจากฉันลี?"
"เปล่านิฉันก็แค่สงสัยเท่านั้นเองแหม๋...เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยนะ นายรู้ไหมว่านายเปลี่ยนไปมากเลย"
"ฉันยังเหมือนเดิม..." ประโยคนั้นทำลีอาร์คลี่ยิ้มออกมาเหมือนมีหวังแต่ก็ต้องหุบลงด้วยประโยคหลังของเขา "ยกเว้นความรู้สึก"
ลีอา
