มีความหวัง...2

571 คำ

“มีสิ ลูกชายคุณไม่ยอมกินข้าว เพราะอยากให้พ่อกับแม่กลับมาอยู่ด้วยกัน” ภิรดาเอ่ยออกมาด้วยความหนักใจ แต่คนที่ได้ยินกลับอยากตบรางวัลให้บุตรชายอย่างงาม เขาช่างรู้ใจพ่อของเขาจริงๆ ทำไมลูกชายถึงได้น่ารักขนาดนี้ นี่คือสิ่งที่ทำให้หัวใจของภานุวัฒน์เต้นแรงด้วยความตื่นเต้น “แล้วเธอจะยอมกลับมาอยู่กับฉันมั้ย” แม้ว่าจะตื่นเต้นดีใจแค่ไหน แต่ก็ต้องรอฟังว่าหญิงสาวจะพูดว่าอย่างไรกับเรื่องนี้ “ถ้าไม่ยอมแล้วทุกอย่างมันยังโอเคเหมือนเดิม เหมือนตอนที่ลูกยังไม่เจอคุณ แบบนั้นมันก็ดีสิ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว” ภิรดาเอ่ยด้วยความหนักใจ “ก็ไม่ต้องคิดอะไรมาก มาเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน เราไม่ได้ทำเพื่อตัวเราสองคน แต่เราทำเพื่อลูกของเราอยู่นะดา ไม่ต้องคิดอะไรมาก วางทุกอย่างลง อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิดเท่านั้นเอง” ภานุวัฒน์ปลอบใจหญิงสาว ด้วยความหวังที่เธอจะตอบตกลง บอกตรงๆ ตอนนี้เขาลุ้นยิ่งกว่าอะไรบนโลกที่เขาเค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม