ความหวัง

443 คำ
เมื่อกลับมาที่บ้าน ภิรดาก็ไม่กล้าบอกตาของตนเองว่าเธอป่วยเป็นอะไร เธอได้แต่โกหกว่าเธอเป็นไข้เท่านั้น แต่ความเป็นจริงแล้ว เธอกำลังตั้งครรภ์ เธอควรจะบอกภานุวัฒน์ดีมั้ย แต่ถ้าบอกแล้วเขาสั่งให้เธอเอาเด็กออกล่ะ เธอจะทำยังไง เพราะลำพังตัวเธอเองกับตาของเธอ ไม่มีทางสู้อิทธิพลของเจ้าของโรงงานอย่างเขาได้แน่นอน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันดูแย่ไปหมด ภริดาไม่รู้จะทำอย่างไร เธอมีเงินก้อนสุดท้ายที่ภานุวัฒน์ให้มา หรือว่าเธอจะพาตาของเธอไปอยู่ที่อื่น หญิงสาวคิดไม่ตกจริงๆ แต่เธอคงต้องบอกความจริงกับตาของเธอแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นอีกไม่นานท้องของเธอก็โตขึ้น เธอคงจะไม่สามารถเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้ตลอดไปแน่ๆ แต่ตอนนี้เธอคงต้องขอทำใจสักพักก่อน ขอเวลาที่เธอเข้มแข็งกว่านี้ และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นได้โดยไม่ร้องไห้ แล้วเธอจะบอกตาของเธอเอง เวลาผ่านไปเกือบเดือน กว่าที่ภิรดาจะยอมเล่าเรื่องที่เธอตั้งครรภ์ให้ตาเธอฟัง ซึ่งพอใด้ยินตาของเธอก็โกรธมากที่เธอทำแบบนี้ เพราะต้องการเงินรักษาตา ทำให้ภิรดาต้องยอมขายตัว และโลกก็กลมเหลือเกิน เพราะผู้ชายที่มาซื้อบริการเธอคืนนั้นก็คือภานุวัฒน์ และเขาก็ผูกปิ่นโตกับเธอเรื่อยมา จนตอนนี้ก็กินเวลาหลายปีแล้ว เธอไม่เคยพลาดเรื่องป้องกัน แต่ทว่าครั้งนี้ เธอไม่รู้ว่าเธอไปพลาดตอนไหน เธอถึงได้ตั้งครรภ์ “หนูท้องกับใคร ไอ้คนที่มันซื้อตัวหนูวันนั้นมันคือใคร” นายบูรณ์เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ หลังจากที่ได้ยินหลานสาวบอกว่าตนเองตั้งครรภ์ “ดาไม่บอกได้มั้ยตา” ภิรดาถามเสียงอ่อย เธอไม่ต้องการให้เขามาเดือดร้อนเพราะดูท่าแล้วตาของเธอจะไม่ยอมจบแค่นี้ ท่านคงจะต้องตามไปเอาเรื่องแน่ๆ หากท่านรู้ว่าใครคือพ่อของลูกเธอ “ถ้ายังคิดว่าตาเป็นตาอยู่ก็บอกตามา ถ้าไม่เคารพกันแล้วไม่ยอมบอกก็ไม่ต้องเรียกตาว่าตาอีกแล้ว ปล่อยตาตายอยู่ที่นี่เถอะ” นายบูรณ์ยื่นคำขาดกับหลานสาว นั่นทำให้ภิรดาลำบากใจเป็นอย่างมาก ไม่ว่าเธอจะหันไปทางไหนก็มีแต่ทางตันทั้งนั้น
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม