“แล้วถ้าแม่รู้ว่าวายุคุยกับลุงล่ะครับ แม่จะโกรธวายุมั้ย” เด็กน้อยเอ่ยด้วยความกังวล เพราะไม่ต้องการให้มารดาโกรธตนเอง
“พ่อครับ ไม่ใช่ลุง ลองเรียกให้พ่อชื่นใจหน่อยนะครับ” ภานุวัฒน์เอ่ยออกมาด้วยความหวัง เขาหวังเหลือเกินว่าบุตรชายจะเรียกเขาว่าพ่อ
“ครับพ่อ แต่พ่อห้ามบอกแม่นะครับ ไม่อย่างนั้นแม่ต้องดุวายุแน่ๆ เลย” เด็กน้อยเรียกด้วยความหวาดกลัว เขากลัวเหลือเกิน กลัวว่ามารดาจะรู้ว่าเขาเรียกชายที่มารดาขนานนามว่าคนไม่ดีว่าพ่อ
“ครับลูก ขอพ่อกอดหน่อยนะ พ่อสัญญาว่าแม่จะไม่มีทางรู้เรื่องนี้” ภานุวัฒน์กอดบุตรชายพร้อมกับน้ำตาซึมออกมาอย่างไม่รู้ตัว ไม่บ่อยครั้งหรอกที่น้ำตาลูกผู้ชายคนนี้จะไหล แต่ครั้งนี้มันอดไม่ไหวจริงๆ เพราะอ้อมกอดจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา มันอบอุ่นอย่างที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน เด็กชายตัวเล็กๆ ที่ได้ชื่อว่าลูกทำให้เขามีความสุขขนาดนี้เลยหรือ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ
“พ่อร้องไห้ทำไมเหรอครั
