เข้มแข็ง...1

456 คำ
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกพิม แต่ช่วงนี้งานผมเยอะ เดี๋ยวงานไม่สมเกียรติครอบครัวพิมอีก คนเอาไปนินทามันไม่ดีนะ” ฝ่ายชายพยายามที่จะหาข้อแก้ตัวให้กับตนเอง “เหรอคะ งั้นก็ยังไม่แต่งก็ได้ค่ะ ไว้รอเราสองคนพร้อมกว่านี้แล้วกันนะ แล้วค่อยมาว่าเรื่องนี้กันอีกที” พิมใจเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เธอคงจะไม่คุยเรื่องแต่งงานกับเขาอีก เพราะเธอถือว่าเธอได้ทำตามสัญญาแล้ว แต่เขากลับเลือกที่จะปฏิเสธเอง หลังจากนี้เธอคงจะทำตามหัวใจตัวเอง จะได้ไม่ต้องห่วงว่าตนเองจะทำร้ายความรู้สึกของภานุวัฒน์ฝ่ายเดียว เพราะอีกฝ่ายก็เปลี่ยนไปเช่นกัน “เอาตามนั้นก่อนแหล่ะพิม ไว้พร้อมกว่านี้เราค่อยคุยเรื่องนี้นะ” ภานุวัฒน์ตอบด้วยความโล่งใจอย่างอย่างบอกไม่ถูก แค่เขายังไม่ได้แต่งงาน มันก็เบาใจไปมากแล้ว แน่นอนว่าพิมใจเหมาะสมกับเขาที่สุด แต่เหมือนว่าเธอจะไม่ใช่ความสุขของเขาอีกต่อไปแล้ว ยิ่งกลับมาใกล้กันยิ่งห่างเหิน นี่คือความสัมพันธ์ของภานุวัฒน์กับหญิงสาวที่เรียกว่าคนรักอย่างพิมใจ นับวันยิ่งห่างเหิน ไม่มีการพัฒนาความสัมพันธ์สักนิด ในหัวใจของชายหนุ่มกลับปรากฎเงาของร่างบางของผู้หญิงที่เขาไม่เคยให้ราคาเลย เขาพยายามสลัดภาพนั้นออกไป และอยู่กับปัจจุบัน ซึ่งก็คือพิมใจ แต่ทุกอย่างก็คือโชคชะตาลิขิต เมื่อภานุวัฒน์ประสบอุบัติเหตุ จนไม่สามารถเดินได้ เขาก็ต้องเจ็บปวดอีกครั้ง เมื่อพิมใจตัดสินใจบอกเลิกกับเขา เพราะเธอมีคนที่รักอยู่แล้ว เจ็บปวดที่สุดก็คือการที่เขาไม่เหลือใครเลย แม้กระทั่งคนที่เขาคิดว่าเขาจะแต่งงานด้วย ตอนนี้เขากลายเป็นคนพิการที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะหายดี แม้แต่คนที่คิดว่าจะแต่งงานด้วยก็หนีหาย ทำไมชีวิตเขามันเศร้าแบบนี้ ทำไมไม่ตายให้มันรู้แล้วรู้รอด จะมาอยู่แบบนี้ให้ทรมานเล่นทำไมกัน ทางด้านภิรดาก็มีชีวิตอยู่อย่างยากลำบาก ทั้งแพ้ท้อง และต้องรับจ้างทำงานล้างจานตามร้านอาหาร เพื่อให้ได้มีเงินมาใช้เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ที่เธอไม่ยอมใช้เงินที่ได้จากภานุวัฒน์ เพราะจะได้มีเงินไว้เลี้ยงดูลูกในระหว่างที่เธอคลอด ผู้ชายใจดำนั้นทำให้เธอเริ่มเพิ่มความเกลียดชังที่มีต่อเขาไปเรื่อยๆ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม