ลมอ่อน ๆ พัดโชยกลิ่นอายของน้ำสีจางรสชาติเค็มขึ้นสู่ฝั่ง น้ำใส ๆ ถูกสาดขึ้นมาบนผืนทราย เสียงดังซู่ซ่า
เปลือกหอยหลากสีถูกคลื่นซัดขึ้นมาวางเรียงบนริมฝั่งดูแล้วก็น่าอัศจรรย์ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้มาเห็นทะเลกับตาตัวเอง หลังจากที่ฟังคนอื่นเล่าต่อ ๆ กันมาว่ามันกว้างใหญ่ไพศาล ณ ตอนนั้นผมคิดเพียงว่าแม่น้ำบ้าอะไรจะไปกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาได้ขนาดนั้น แต่พอมาวันนี้ผมเชื่อแล้วว่า คำกล่าวที่ว่าใจคนลึกกว่าน้ำทะเล แม่งโคตรจริงเลยล่ะ
คงสงสัยกันใช่มั้ยล่ะครับว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เรื่องมันเกิดจากที่เมื่อวานพ่อถามผมว่าเคยมาทะเลหรือเปล่า แล้วผมก็ตอบกลับไปว่าไม่เคย เพียงแค่นั้นล่ะครับ วันต่อมาผมก็ถูกจับลากขึ้นเครื่องบินส่วนตัวมาวางตรงนี้เสียแล้ว
“ไอ้พวกเหี้ย! กูไม่ลงโว้ยยยย!! ปล่อยกู อย่าาาา!!!”
ตู๊มมมมม!
ดูเหมือนเสียงร้องห้ามของไอ้เข้มจะไม่เป็นประโยชน์ นี่สินะ ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
ทันทีที่ไอ้เข้ม
