นะโมอุ้มพลอยลงยังที่นอน จากนั้นก็ดันหัวเข่าทั้งสองข้างของเธออ้าออกกว้าง แล้วตามลงไปแทรกกลางหว่างขา ขยับใบหน้าลงไปจูบโลมเลียเรียวปากอวบอิ่ม พร้อมกับดูดเคล้นเบา ๆ จากนั้นก็สอดลิ้นเข้าไปด้านในเพื่อชิมความหวาน
ในขณะที่ฝ่ามือลูบไล้ขาขาวเนียนอย่างหลงใหล
ไต่ขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งถึงก้นกลมกลึง ก็บีบขยำอย่างมันเขี้ยว ไม่นานก็คลายมือออก แล้วสอดเข้าไปภายใต้กางเกงบอล จนถึงจุดอ่อนไหวก็ใช้สองนิ้วลูบกลีบกุหลาบของคนตัวเล็ก ด้วยหัวใจสั่นระรัว
“อื้อ~”
เมื่อโดนสิ่งแปลกใหม่ พลอยก็สะดุ้งขึ้นเล็กน้อยเพราะไม่คุ้นชิน ก่อนจะพยายามปรับตัว จนกระทั่งความวาบหวามครอบงำ เธอจึงขยับเอวร่อนรับกับปลายนิ้วของนะโม ที่กำลังละเลงจุดอ่อนไหวของเธออยู่ ก่อนจะเอ่ยถามคนที่อยู่ด้านบนด้วยใบหน้าเคลิบเคลิ้ม
“เป็นได๋ หน่อไม้หนูหน่อใหญ่บ่?” (เป็นยังไง หน่อไม้ของหนูหน่อใหญ่ไหม?)
“บ่ฮู้ อ้ายต้องเห็นกับตาก่อน” (ไม่รู้ พี่ต้องเห็นกับตาก่อ
