เมื่อปลดปล่อยน้ำสุดท้ายเข้าไปในตัวพลอย นะโมก็ทิ้งตัวลงซุกซบใบหน้ายังซอกคอขาวอย่างหมดสภาพ เนื่องจากปลดปล่อยน้ำจนแทบไม่มีอะไรจะออกมาแล้ว ก่อนจะขยับลงนอนข้างพลอย ทำให้จุดเชื่อมต่อหลุดจากกัน แขนกำยำโอบกอดเอวเล็ก โน้มใบหน้าหอมแก้มระเรื่อ ถูไถจมูกอย่างคนหลงใหล
“หอมคัก” (หอมจัง)
“พอแล้ว แก้มหนูช้ำเบิ่ดล่ะ” (พอแล้ว แก้มหนูช้ำหมดแล้วเนี่ย)
“กะมันอดใจบ่ได้แหม่” (ก็มันอดใจไม่ไหวอะ)
“ฮู้ เพราะว่าหนูงาม” (รู้ เพราะว่าหนูสวย)
“บ่เถียงเพราะงามอีหลี” (ไม่เถียงเพราะสวยจริง ๆ)
นะโมพูดพร้อมกับกดปลายจมูกยังแก้มของพลอยอีกครั้ง แขนกำยำโอบกอดรอบเอวพลอยแน่น ก่อนที่ดวงตาจะหลับลงช้า ๆ เมื่อรู้สึกเหนื่อยล้ากับกิจกรรมเมื่อครู่ ขณะริมฝีปากเอ่ยถามร่างเล็กกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“พลอยสิบอกเรื่องนี่กับน้าเพชรบ่” (พลอยจะบอกเรื่องนี้กับน้าเพชรไหม)
“อ้ายอยากให้หนูบอกบ่ล่ะ” (พี่อยากให้หนูบอกไหมล่ะ)
“ขั่นอ้ายบอกว่ายัง อ
