ซึ่งใช้เวลาไม่นานนะโมก็เลี้ยวรถเข้าไปภายในบ้านของเพชร เห็นพลอยนั่งที่แคร่ไม้กับแม่ของเธอ
ทางด้านพลอยเมื่อเห็นพ่อเธอกับนะโมมาด้วยกันก็งุนงงไม่น้อย อีกทั้งสงสัยทั้งสองไปไหนมา ทำไมถึงมาพร้อมกัน แต่ก็เลือกไม่ถามอะไรออกไป ซึ่งต่างจากแม่ของเธอที่ถามตรง ๆ
“ไปไสกันมาคือจั่งมานำกัน” (ไปไหนกันมาทำไมมาด้วยกัน?)
ได้ยินคำถามของพระพาย นะโมก็เหลือบมองเพชร ก่อนที่พ่อตาของตนจะลงจากรถ แล้วเดินไปนั่งข้างภรรยา กอดอกพูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
“บักโมมันมีเรื่องสิสารภาพ” (ไอ้โมมันมีเรื่องจะสารภาพ)
“เรื่องหยัง” (เรื่องอะไร?)
พอพ่อตาของตนเป็นคนนำร่องให้ นะโมจึงไม่รอช้า เดินไปหยุดยืนด้านหน้าพระพายที่นั่งมองด้วยความงุนงง ดวงตามีเสน่ห์เหลือบมองพลอย ที่นั่งประสานมือบีบกันแน่น ดูตื่นเต้นไม่ต่างจากตน จากนั้นก็พูดสิ่งที่ตัวเองทำไว้กับแม่คนรัก
“คือผมสิมาขอโทษน้าพาย ที่ผมล่วงเกินน้องพลอยครับ” (คือผมจะมาขอโทษน้าพาย ที่ผม
