หลังจากที่มู่หลินรักษาคนเจ็บที่โรงหมอถังหมิงก็ผ่านมาห้าวันแล้ว หลังทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยพ่อบ้านเฉิงเข้ามาแจ้งครอบครัวหวังว่าท่านผู้เฒ่าเซี่ยต้องการพบ
ก่อนจะเข้าไปในห้องโถง มู่หลินขมวดคิ้วเมื่อเห็นคนป่วยที่นางเพิ่งจะรักษาไปนั่งอยู่ในนั้น เมื่อทุกคนทำความเคารพท่านตาและแขกเรียบร้อยก็เข้านั่งประจำที่ ท่านตาจึงแนะนำแขกให้ทุกคนได้รู้จัก
” พวกเจ้าทุกคน ท่านนี้คือ องค์ชายรอง ฉู่หนิงเทียน “ผู้เฒ่าเซี่ยกล่าวจบทุกคนคุกเข่าลง
“คารวะองค์ชายรอง ขอพระองค์ทรงพระเจริญ อายุยืนพันปี พันพันปี “
” ไม่ต้องมากพิธี ลุกขึ้นเถิด “
” ขอบพระทัยองค์ชายรองพะยะค่ะ/เพคะ “
“วันนี้ที่เปิ่นหวางมาก็เพื่อมาขอบน้ำใจคุณหนูหวังที่ช่วยชีวิตเปิ่นหว่าง และยังมีเรื่องมารบกวนด้วย”
*เปิ่นหว่างใช้สำหรับองค์ชายหรือรัชทายาท
“มิบังอาจเพคะ การรักษาให้พระองค์ถือเป็นสิ่งที่หม่อมฉันสมควรทำเพคะ “ใครจะไปรู้ว่าเป็นถึงองค์ชายมู่หลินไ
