“เป็นไปได้มั้ยอา ที่เธอคนนั้นอาจจะหายเข้าไปในหมู่บ้านลับแล” วารัณถามขึ้น
พรานเมฆพยักหน้า “สำหรับผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้าน เชื่อว่าอย่างนั้นแหละ”
ไม่ใช่แค่ผู้เฒ่าผู้แก่ แต่พวกเขาก็เชื่อแบบนั้นเหมือนกัน โดยเฉพาะ..ใต้ฟ้า หัวโจกของกลุ่ม
ระหว่างที่พวกผู้ชายกำลังคุยเรื่องหมู่บ้านลับแลกันอยู่ สร้อยสวรรค์เกิดปวดฉี่ขึ้นมาเลยคลานออกจากเต็นท์เพื่อไปยังจุดที่คู่ควรสำหรับเธอ แต่ดันได้ยินเรื่องที่พวกเขาคุยกันเสียก่อน ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เธอหยุดคลาน...
‘หมู่บ้านลับแลเหรอ?’
“แล้วจริงหรือเปล่าพรานเมฆ คนที่เจอทางเข้าหมู่บ้านลับแล มักมีคาถาอาคม หรือไม่ก็..คนที่มีจิตใจแรงกล้า ที่อยากจะหายไปจากโลกนี้” ธามไทถามด้วยสีหน้าท่าทางอยากรู้สุดๆ “คนที่เคยฆ่าตัวตายน่ะครับ”
สร้อยสวรรค์ขนลุกเกลียวขึ้นมา..
“จากที่ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าสืบต่อกันมา เป็นเช่นนั้น ว่าแต่พวกแก ทำไมสนใจตำนานลี้ลับเขาพรายดำนัก”
“ไม่มีอะ
